*อามุในร่างจำแลงมิกิ
อ่อย :: 1/?
Chanwoo x Junhoe
{ PG-17 }
จองชานอู นักเรียนโรงเรียนชาย YG ปัจจุบันก็อยู่มัธยมปลายปี 3 ชีวิตก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษไปกว่าเด็กนักเรียนทั่วไปหรอกนะ แค่ตื่นเช้ามาก็อาบน้ำ แปรงฟัน แต่งตัว กินข้าว แล้วก็ไปโรงเรียน กลับมาก็มานั่งทำการบ้าน อาบน้ำ นอน ก่อนนอนก็มีเช็คโซเชียลบ้าง วงจรชีวิตสุดแสนจะอนาถของเด็ก ม.ปลายก็มีแค่นี้แหละ วันหยุดสบายๆก็ไม่สบายเพราะอีการบ้านที่อาจารย์ให้กองเป็นภูเขา พูดแล้วก็อนาถตัวเองชิบหายเลยครับ แต่ไม่เป็นไรครับ ..เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดปิดเทอมของจองชานอูครับ!!! ดีใจ!!!!!!
"ชานอู ลงมาหาแม่หน่อยซิ" เสียงตะโกนของคุณนายจองดังมาจากด้านล่างเรียกความสนใจให้ละจากหน้าจอที่ปรากฏเกมส์ต่อสู้ ก่อนที่ร่างสูงจะกระโดดลงจากเตียงพร้อมกับลงไปด้านล่าง
"ว่าไงคร้าบคุณนายจอง ฟอด~" ร่างสูงสวมกอดคุณนายของบ้านก่อนจะเอ่ยถามพร้อมกับหอมแก้มผู้เป็นมารดา
"ชานอูจ้ะ พรุ่งนี้แม่จะไปเที่ยวที่สวิตเซอร์แลนด์กับคุณนายกูประมาณ 2 อาทิตย์นะจ้ะ ถือโอกาสไปเยี่ยมคุณพ่อด้วย หนูอยู่บ้านคนเดียวได้ใช่มั้ยลูก?" คุณนายจองเอ่ยถามพร้อมกับลูบหัวลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่ยังคงยืนกอดตนอยู่
"โถ่ แม่ครับชานอู 18 แล้วนะ ทำไมจะอยู่เดียวไม่ได้ล่ะครับ" ร่างสูงพูดพร้อมกับเอาหัวทุยถูไปที่แขนของคุณนายประจำบ้าน
"จ้ะๆ แม่รู้ แล้ว เอ่อ.. หนูอยู่สองคนได้มั้ยลูก?"
"หืม? สองคน? หมายความว่าไงครับแม่?" ร่างสูงผละกอดออกพร้อมกับมองผู้เป็นแม่ด้วยสายตางงงวย
"ก็คุณนายกูมีลูกชายคนหนึ่งยังไงล่ะลูก แม่กับคุณนายกูก็เลยจะให้หนูอยู่กับน้องด้วยไง" คุณนายจองเอ่ยพร้อมกับยิ้มหวานก่อนจะส่งมือไปลูบหัวลูกชายคนเดียว "แม่อยากให้หนูดูแลน้องนะ น้องอยู่คนเดียวไม่ได้ พรุ่งนี้เช้าน้องคงจะย้ายมาอยู่กับหนูชั่วคราวนะ ..เอาล่ะ! แม่ไปเก็บกระเป๋าดีกว่า"
คุณนายจองเอ่ยด้วยท่าทางอารมณ์ดีก่อนจะเดินขึ้นไปด้านบนของตัวบ้านโดยปล่อยให้ลูกชายคนเดียวนั่งเงิบกับเหตุการณ์เมื่อครู่
สรุปคือเค้าต้องดูแลลูกชายคุณนายกู 2 อาทิตย์ แล้วจะได้อยู่สบายในช่วงปิดเทอมมั้ยเนี่ย!? ..ฉันหวังว่านายจะไม่เกเรนะ
๏ เช้าต่อมา.. ๏
"แม่ไปแล้วนะชานอู ^^" ร่างบางของคุณนายจองเอ่ยออกมาพร้อมกับโบกมือให้ลูกชายที่ยืนยิ้มส่งให้กับเธออยู่ที่หน้าบ้าน
"ชานอูน้าฝากน้องด้วยนะลูก อยู่กันดีๆะ
นะ ^^" คุณนายกูเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้มหวาน
"คร้าบ แม่กับคุณน้าก็เดินทางปลอดภัยนะครับ ถึงแล้วสไกด์มาด้วยนะครับ ^^" ร่างสูงเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มและโบกมือ จนรถไปไกลจนลับตาแล้ว ก็เดินกลับเข้ามาในตัวบ้าน เค้ารีบออกมาส่งแม่จนยังไม่ได้อาบน้ำเลยแหะ "ไปอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวได้เน่าจริงๆ"
20 นาทีผ่านไป ร่างสูงของชานอูเดินออกมาจากห้องน้ำ โดยมีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวที่ปกปิดแค่เพียงช่วงล่าง หยดน้ำเกาะพราวตามอกและร่างกายส่วนอื่น ร่างสูงยืนเช็คหุ่นตัวเองอยู่ที่หน้ากระจกสักพักก่อนจะเอ่ยพึมพำกับตัวเอง 'เห็นแพ็กชัดกว่าแต่ก่อนอีกแหะ'
กริ๊งงงง~
เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้นเรียกความสนใจของร่างสูงหน้ากระจกที่กำลังเช็คหุ่น มือหนารีบคว้าหาเสื้อผ้าในตู้มาหวังจะแต่งตัวให้เรียบร้อย ก่อนที่เสียงกริ่งหน้าบ้านจะดังถี่ขึ้นเรื่อยๆจนร่างสูงทนไม่ไหว
"โว้ยย!! ไม่ต้องแต่งแม่งละตัวเนี่ย! ถ้าผ้าหลุดต่อหน้าขึ้นมาไม่รับผิดชอบแน่มึง" ร่างสูงสบถออกมาอย่างหัวเสียก่อนเดินปึ้งปั้งลงมายังหน้าประตูบ้านที่เสียงกริ่งยังคงดังอยู่ไม่ขาดสาย
"เออๆ มาแล้วว! กดไรนักหนาว่ะเนี่ย!?" มือหนาเปิดประตูออกอย่างหัวเสีย แต่พอเจอกับเจ้าตัวที่กดกริ่งที่หน้าก็ถึงกับหายใจสะดุด ..น่ารัก
"ดีฮะ ผมกูจุนฮเว อายุ 14 ปี ส่วนสูง 168 เซนต์ น้ำหนัก 47 กิโลกรัม เป็นลูกชายของคุณนายกู เรียกผมว่าจุนเน่ก็ได้ฮะพี่ชานอู" ร่างที่เตี้ยกว่าเค้าเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มน่ารักที่ยิ้มจนตาปิด อื้อหือ.. หายใจสะดุดไปอีกรอบ
"เอ่อ.. ครับ คือ.. เข้ามาข้างในก่อนซิ" ร่างสูงเอ่ยออกมาด้วยท่าทีประหม่าก่อนที่จะขยับถอยออกให้ร่างที่เตี้ยกว่าเค้าขนกระเป๋าใบโตเข้ามาในบ้าน
หืม?
เด่วนะ.. ทำไมน้องจุนเน่ถึงแต่ตัวแบบนี้ว่ะ?? WTF!?
"อ.. เอ่อ.. คือ ทำไมน้องจุนเน่แต่งตัวแบบนี้ล่ะ?" คือมันล่อแหลมพอสมควรเลยนะน้อง พี่ไม่อยากพรากผู้เยาว์นะครับ T^T
ณ ปัจจุบันที่พี่แอบคิดเรื่องอย่างว่ากับน้องพี่ก็สัมผัสได้ว่า พี่เริ่มก้าวขาเข้าใกล้คุกแล้ว 1 ก้าว
"น้องจุนเน่ชอบคอสเพลย์ แต่งได้หมดเลยนะ ทั้งแต่งหญิง แต่งเป็นเมด แต่งเป็นแมวหรือหมา จุนเน่แต่งได้หมดแหละ" ร่างเล็กเอ่ยออกมาจ๋อยแจ่วไม่หยุด แต่ขอโทษครับ ตอนนี้สติจองชานอูมันดันอยู่ที่ขาขาวๆของเด็กตรงอย่างเดียวเลยครับ
"พี่ฮะ พี่ชานอู" มือสวยเอื้อมไปสะกิดที่ไหล่หนาของคนโตที่มัวแต่เหม่อลอยอยู่จนร่างสูงสะดุ้ง
"เอ่อ.. แล้วตอนนี้น้องจุนเน่แต่งเป็นอะไรหรอครับ?" ร่างสูงรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ครับ.. แน่นอนว่าเพราะกลัวน้องจับได้ว่าแอบมอง
"จุนเน่คอสเป็นอามุในร่างจำแลงมิกิฮะ เสียดายตรงที่จุนเน่ยังไม่มีหมวกกับวิกสีชมพูนี้แหละ เฮ้อ~" ร่างเล็กเอ่ยออกมาด้วยท่าทางหงอยก่อนจะถอนหายใจออกมา
"แต่พี่ว่าแค่นี้ก็น่ารักแล้วนะ ผมสีขาวดีกว่าสีชมพูเยอะเลย" ร่างสูงว่าพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบที่ผมสีขาวนุ่มมือของเด็กตรงหน้าอย่างเผลอตัว
"เอ่อ.. คือ.. โทษทีเมื่อกี้พี่เผลออ่ะ" เมื่อตั้งสติได้ร่างสูงก็รีบชักมือกลับอย่างรวดเร็ว น้องจะโกรธเค้ามั้ยเนี่ย อยู่ดีๆก็ไปลูบหัวน้อง พึ่งเจอกันแท้ๆ
"ไม่เป็นไรฮะ จุนเน่ไม่ถือ จริงๆแล้วจุนเน่ชอบให้คนเล่นผมนะ มันสบายดี" ร่างเล็กพูดด้วยรอยยิ้มพร้อมกับหัวเราะออกมานิดๆเพราะท่าทีเหรอหราของพี่ชายที่พึ่งเจอกัน
"อ่อครับ แล้วน้องจุนเน่เรียนอยู่เรียนอะไรหรอครับ?" ร่างสูงถามร่างเล็กที่เดินดูห้องนั่งเล่นไปจนทั่วพร้อมกับหยิบนู่นหยิบนี่มาดูด้วยท่าทีอยากรู้อยากเห็น ก็แหม.. เด็กนี้เนอะ
"จุนเน่อยากตอบนะฮะ แต่
.
.
.
.
.
.
.
.
จุนเน่ว่าพี่ไปแต่งตัวก่อนดีกว่า"
อุ๊ต๊ะ! ลืมว่ายังไม่ได้แต่งตัว ////-////) ยืนคุยกับน้องตั้งนาน โถ่ววววว ชีวิตคนหล่อทำไมชอบโดนทำร้ายครับสังคม!!!!
To be Continued..♡
(๑•̀ㅁ•́๑)✧•••(๑•̀ㅁ•́๑)✧•••(๑•̀ㅁ•́๑)✧
แต่งออกมาได้เนอะ555
ดาเมจน้องเหมียวจุนเน่ทำให้ไรท์ไบแอสน้องแรงมากกกก จึงเกิดคลังเอฟเอสโอเอสขึ้นมา
แน่นอนว่าไรท์ไม่ไม่ทิ้งบล็อคนะ •̀ ̫•́✧
จะแต่งเยอะๆจนเต็มบล็อคเลย ʕ•̀ω•́ʔ✧ และขอให้ทุกคนช่วยเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะจ้ะ ٩(๑´3｀๑)۶
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น